bir tür kurmaca

unutmak istediğim her şeyi her gün bütün yeni olmuşluğuyla yaşayıp ağlamayı keşfettiğim o ilk andaki gibi ağlıyorum. her gece öldürüp uyuduğum adamı her sabah başucumda yeni doğmuşluğuyla buluyorum.

vazgeçiş üzerine

vazgeçişimin bir yarası var yatağımın altına sakladım. artık kullanmadığımız her şey gibi ama atmaya da kıyamadığımız, eski değerini kaybeden her şey gibi onu yatağımın altına sakladım. o, içimin tam olarak neresinde açıldığını hatırlamadığım yaradan akan kanda boğuldu. böyle söyleyince çok derinmiş gibi oldu sizi hep böyle kandırdım.