uykudan uyanmamla her şeyin boka sarması arasında geçen süre 2 dakika falandı.
bir şeyler olsun istiyoruz, bir şeyler yapalım istiyoruz ama çaba harcamıyoruz. çünkü siktiretmek orospu çocuğu genlerimize itinayla işlenmiş. her şey kendiliğinden olsun istiyoruz. bozulan her şey kendiliğinden düzelsin.
insanları kırıyoruz, kırarken kırılıyoruz. sonra kimseye bi şey olmamış gibi devam ediyoruz çünkü hepimiz birer orospu çocuğu gibi davranmaktan zevk alıyomuşuz gibi davranıyoruz. yanlış. almıyoruz çünkü. alıyosan zaten sen tam bir orospu çocuğusun. sen sie.
neyse ne diyodum
uyuyoruz arkadaşlar ya uyandıktan sonra güzel şeyler olsun diye uyuyoruz ama her uyanmamıza daha çok boka sarıyo her şey. böyle olmaya da devam edicek çünkü güzel şeyler hissettiğimiz insanlar 30 saniye içinde bütün o hisleri götümüze sokmaya programlanmış. nasıl oluyo anlamıyoruz bile.
bazen böyle bi noktaya geliyorum; gidip alıp oturtayım karşıma, ama öyle bi karşıma ki hayatımın ortasına işte. anladınız. sonra duruyorum. amına kodumun fren sistemi bir tek burda devreye giriyo çünkü. çünkü düşünüyorum nasıl olsa kalkıp gidecek, nasıl olsa dinlemeyecek bir de üstüne oturttuğum yere sıçacak.
kimseyi kırmayın arkadaşlar. kimseyi yok yere kırmayın. bazen öyle şeyler söylüyoruz ki bizim için sadece o anki sinirle söylenmiş bi kelime ama karşıdaki için atom bombası etkisi.
hiç birimiz Hiroşima değiliz.
ya da ben galiba Hiroşima'yım.
Sen yazma mk hatırlatıp üzüyorsun
YanıtlaSil