unutmak istediğim her şeyi her gün bütün yeni olmuşluğuyla yaşayıp ağlamayı keşfettiğim o ilk andaki gibi ağlıyorum. her gece öldürüp uyuduğum adamı her sabah başucumda yeni doğmuşluğuyla buluyorum.
ben diyorum seni parça parça doğrayıp yedim, çünkü öyle yaptım. bütün temasları etimden kesip sahildeki banklara yapıştırdım, senin diyorum ne işin var burda?
bütün yüzlere kendini yapıştırmaya utanmamış diye düşünüyorum. utandığı çok az şey vardı. göz göze 3 kere falan denk geldik ama ne denk gelmek, beni alıp bir çocuğun içine neşe diye koymuşlardı. bir yüzü kendi yüzümden daha iyi nasıl bilirim diye sorup, üst üste binmiş ön dişlerine kalbimden atışlar armağan ediyorum -ki kalbimin atışları bir kere bile umrunda olmamıştı.
ben diyorum seni ananın içine geri soktum, çünkü öyle yaptım. ağzından çıkan bütün sesleri koparıp kulağımdan sağır bir çocuğun parmaklarına verdim, senin diyorum ne işin var burda?
bütün güvenlerin önüne geçen güvenilmezliğinin kölesi olmuşum bendeki de ne cesaret. çok büyük sevgilerin tohumlarını ayıklayıp içen adamdı, çok büyük sevgimin nefesine kurban gidişi, allahım ne kadar güzel bi andı. bir dumanla bıraktı beni. şekiller yapardı dumandan, öyle dümdüz üfledi gitti.
ben diyorum seni taşlara bağlayıp yamaçtan aşağı yuvarladım, çünkü öyle yaptım. bütün gülüşlerini söküp ciğerimden kanserli bi hastanın mutluluğuna kattım, senin diyorum ne işin var burda?
bir başka aşkın acısını evladı bilen adam ne güzel itekledi bütün gerçek aşıklarını elinin tersiyle. elinin üstündeki damarlara değen kalbim kendini parçalara bölüp teker teker atmaya devam etmişti. öldürücü bütün hamleleri yapar ama öldüremezdi. ben ki bütün ölümsüzlüğü içmişim onun gözlerinden, elinin üstündeki damarlarla asarım kendimi de yine ölmem.
ben diyorum seni köşelerinden yaktım, çünkü öyle yaptım. senin ateşini söndürüp içimde sokaktaki insanlara köşelerinle variller yaktım, senin diyorum ne işin var burda?
bütün unutmuşluğun her zaman hatırlanan her anıyla kendime kurmacalar yazıyorum. sen de beni sevmişsin mesela sadece bi an, ben bunun verdiği umutla her gün kendimi öldürüyorum.
ben diyorum beni alıp her gece kornişlere astım, çünkü öyle yaptım. bütün boşa giden sevgimi söküp kalbimden oyuncak bebeklerimin göğüslerine tıktım.
benim diyorum hala ne işim var sende?
o kadar güzel yazmışsınız ki.yüreğinize sağlık.
YanıtlaSilya sen nasıl bir insansın ya? kalbinin en güzel yerlerinden öpüyoruz; topluca okuduk, hep birlikte ağladık.
YanıtlaSilHer gun bu yaziyi (ezberden) okuyup iki elham bi kulhuyla havaya savuruyorum. Sonra sagima donup uyumaya calisiyorum. Son cumlesi ninnidir bu metnin dikkatli bakin.
YanıtlaSilLütfen bir an sevmiş olduğunu unutayım yoksa nefes alamam. Yüreğine sağlık.
YanıtlaSil