24 Eylül 2015 Perşembe

03:01

Kendi kendime yetemediğim zamanlardayım, bir burukluk ki uyutmuyor. Göğüs kafesime batıyor. Tamam şimdi bitti acılar dediğimde beni başa sarıyor. Bir burukluk ki artık yaşatmıyor ama en çok da öldürmüyor. Tek kelime edecek mecali kalmıyor insanın, herhangi bir şeyden keyif alacak tadı, iki kelimeyi arka arkaya getirip cümle kuracak nefesi, sabah her şey biraz daha güzel olacak dedirten umudu.. An geliyor sadece sen ve duvarlar kalıyor geriye. İyi kötü güzel çirkin ne var ne yoksa terk etmiş seni ama duvar duruyor. Bütün iyiliği kötülüğü güzelliği çirkinliğiyle dimdik duruyor. Her hikayenin sonunda elde kalan tek şey duvar oluyor. 

İçim tatil sonrası boşaltılamayan bavul kadar dolu ve anlamsız artık. Hepimize geçmiş olsun, en çok bana, en çoktan biraz fazla duvarlara. 

Sağlıcakla kalın. 

2 yorum:

  1. ipek, bu gece en zor gecem değildi ama en zordan biraz azıydı. bi şeyler bekliyodum, bi şeyler olmalı diyodum ki sen bu yazıyı paylaştın. olabilecek en güzel şey de buydu zaten. senin bu güzel kalbin olmasa ben bu denli güçlü hissedemezdim. sana sonsuz minnettarım. ve sen hep en güzelden biraz fazlası olacaksın benim içimde.

    YanıtlaSil
  2. bilmiyorum ne zaman tamamlanicaz ne zaman noktamiz konacak hep virgül gibi parça pinçik mi olucaz ya da üç noktanin sessizliğinde mi boğulucaz kaktüs gibiyiz belkide güneşe koysalar açacak çiceklerimiz ama dikenlerimiz var diye vakit bile harcanilmiyor artik

    YanıtlaSil