bi zamanlar mutluluktan sığamadığım odalarda şimdi yankı yapıyorum. yok sayılmışlığın unutulmaz baş rolü gibi manasız bi anlamım var. eğer bi karşılığını alacaksam üzülmüşlüklerimin, benim kadar unutulsunlar isterim. fazlası hepimize zarar.
saatlerce güldüğümü hatırlıyorum. sesindeki mutluluğu oturtup yanıma, ait olmanın huzurunda, neye olduğunu bilmeden, sadece varlığına belki, gözümden yaş gelene kadar güldüğümü hatırlıyorum. şükretmenin anlamının olduğu zamanlarda bakıp şükrettiğim duvarları, şimdi ne zaman yıkılacaklar diye bekliyorum. upuzun yollar yürüyüp hiç yorulmamanın tadı damağımda, şimdilerde tek adımın hesabını yapıyorum. gözlerinin mutluluktan dolduğunu görmüştüm, çok gerçekti. onu ağlattığıma üzülüp, içini ısıttığıma sevinmiştim. herkesi yenerdi, öyle bi güç, öyle bi gözde büyütmüşlük. mutluyduk velhasıl.
göğsündeki kaleleri aşıp ısındım sanmıştım. çok bekleyip kavuştuğu bi hikaye olduğuma ben bile inanmıştım. koskocaman bir zaman dilimini, son satırdaki yazım hatası yüzünden buruşturup attığımız kağıt parçası gibi buruşturup elime tutuşturdu.
hiç doğmamışım gibi unutuldum. hiç hissedilmemiş sanki avucumun sıcaklığı. ben sarılıp gömmemişim sanki o boyna kafamı. hiç bi sonraki görülmem iple çekilmemiş gibi unutuldum. seni seviyorumlar yankılanmamış gibi kadıköyün ara sokaklarında, gördüğüm her kediyi severken izlenmemişim gibi, beklenirken, içinde bulunduğum şartlara küfürler etmemişim gibi unutuldum. hiç kıskanılmamışım, aşkın içindeki sinir yüzünden öldürülmek istenmemişim gibi, annemin göğsünde ne yapacağımı bilemediğim için ağlamamışım gibi, kedim gelip yatağımın köşesinde ben ölürken beni izlememiş gibi unutuldum. tek derdiyle uykularım kaçmamış gibi, bi gülümsemesiyle dünyalar hiç benim olmamış gibi, nerdeyse koşa koşa gitmemişim gibi, ne derse tamam deyip yapmamışım gibi, sanki o beni hiç öldürmemiş, ben de hiç ölmemişim gibi unutuldum.
bana gerçekten bir bedel ödenecekse böyle ödensin.
Ulan ben yazdim sandim yasadiklarimi hissettiklerimi birine anlatip ondan tercuman olmasini istesem bundan farkli yazmazdi, yuregine saglik
YanıtlaSil4 aydır mutlu giden bir ilişkim olmasına rağmen ulan birkaç ay sonra kesin çok üzülcem, mutlu olmak biraz şov bence diyerek okudum, aşkımın acısını çektim. Çünkü hep böyle olur diiv mi
YanıtlaSilYau ne güzel yazmışsın da ne güzel yaşamışsın diyemiyorum insan hayret bişi gece 🌃 gece
YanıtlaSilBilerek anonim olarak yaziyorum, duygularini ve yasadiklarini herkese anlatamayan bir tipim sanirim. Bu yazinin alti da boyle uzgun yorumlarla dolmali diye dusunuyorum. Hepsi anlamsiz biliyo musunuz, hepsi yani tum seni seviyorumlar tum hayaller tum yoluna omrunu sermeler filan. Ben inandim hatta o kadar cok inandim ki ona, askina, birakip gitmeyecegine, asla yalniz kalmayacagima, mutlu bi gelecegimiz olacagina ve daha birsuru seye. Ama sonunda elimde kiriklari parmaklarimi kanatan hayaller, her biri beynime, kalbime ve tum yasam hucrelerime bir mizrak gibi, ok gibi saplanan yalanlar ve her hatrima geldiginde olesiye sovmek istedigim hayaller kaldi. Simdi gunden gune uzaklasmasini, acik biraktigi tum kapilari bir bir kapatmasini izliyorum. Aylardir bir kabusun icinde gibiyim. İnsanlara kolay guvenme konusunda artik suphelerim var, cidden erkeklerin hicbirine guvenmeyi aklimdan bile gecirmek istemiyorum. Ailemdeki erkekler haric bir tek ona guvenmistim ve beni yariyolda birakti. Ayrilirken bile seni seviyorum dedi ama artik hepsi cok anlamsiz benim nezdimde. Once diger yarim oldu, sonra gitti ve beni yarim birakti. 2-3 kilo verdim o gidince. Simdi aynaya her bakisimda bir yarimin eksikligini goruyorum, uzulmemek elde degil. Geciyor gibi sanki acim, ya da sogumaya basladi diyelim. Sahi, bu aci biter mi?
YanıtlaSilgeçti mi?
SilYaşanmamış ona göre, bense ilerleyemiyorum. Nasıl oluyor aklım almıyor. Nasıl hiçliğe karışıyor bütün o anlar, duygular. Ben çok yanlışım, kalmışım geçmişte. Reddediyorum geçtiğini ve hiçbir anlamı kalmadığını. Ama hiç yaşanmamış gibi yaşayabilmek de baya büyük bir başarı bence. Şimdi görsem, tebrik ederdim. İpek, yüreğine sağlık.
YanıtlaSil