açık alanda kapalı mektup

bu bir mektuptur, çok kişi okur, bir kişi anlar.

köprüden önce son çıkışa çok vardı, tercihleri tartışmam, zaten tercihini de anlamadım. kimi kimden korudun, birini korumaya neden ihtiyaç duydun anlamadım. bir fincan kahvemiz olsa da birlikte bitirsek kadar küçük ve paylaşımcıydı hayallerim, hayalleri paylaşmak eldeki simidi paylaşmak kadar değerlidir bilesin. anlaşılmaktı en büyük derdimiz, demek ki değilmiş. bu neyin kavgası içimde bilmiyorum. seni tanımıyorum. sana ne sigara yaktırır bilmiyorum. sana bir sigara yaktırmak isterdim. imlalara dikkat etmiyorum, satır başlarına, yeni paragraflara çünkü beni anlarsın biliyorum. zaten ikinci bir paragraflık kelimem yok. buz dağımın görünen kısmına çarpıp parçalandın. daha güçlüsün sanmıştım. derini sever gibiydin, derindin de yalan yok ama belki vardır. seni tanımıyorum. sana ne sigara yaktırır bilmiyorum. sana bir sigara yaktırmak isterdim. kibritin mumu yakmasını beklemedin. çünkü elin yanardı. mum elinden önce yanardı, bilesin. bi heyecanın kuyruğunu kestin, bunun acısı sırf beni vurdu, bilesin. sormadım, sorgulamadım, anlamadım zaten çalışmadım da. cesaretinin yokluğunu yutar güçsüzlüğümün boşluğu. vermediğin zamanın akrebinde asılıyım, saat 18:42. sen nerdesin bilmiyorum. seni tanımıyorum. sana ne sigara yaktırır bilmiyorum. sana bir sigara yaktırmak isterdim. benim önsözümü okuyup kitabı yaktın. nasıl yandı canı ağacın, o biçim, bilesin. serimini yapamadığın için ziyan olan düğümün baş kahramanıyım, bilesin. kızgınım. sana değil, kendime değil, şurda duran herhangi bir şeye kızgınım, önemli de değil. kırgınım bir de. en başta sana, sonra kendime, en son şurda duran bir şeylere. bu kısım önemli ama ben hallederim. nasıl severdin kahveni ya da sever miydin bilmiyorum. seni tanımıyorum. sana ne sigara yaktırır bilmiyorum. tutamadığın kibritle senin sigaranı yakmak isterdim. o ilk nefesi benim için çekmedin.