tasvir

elini kalbime koyup, gece bilmem kaçlarda güneşi doğuruyorsun. çok güzel konuşuyorsun, çok güzel öptüğün gibi. lafları dudakla kesip, gece bilmem kaçlarda içimden şiirler yazdırıyorsun. göz kapakların yeni doğmuş bebek gibi umut dağıtıyor yıkılmışlara, ya da sadece bana, konu bu değil. konu her ne ise, gece bilmem kaçlarda halledelim aşkım. 

seni kaybetmenin korkularını

iki tramvay arasında kalmış gibi tedirginim. bir şeylerin korkuları ayarları bozuyor. çok sevmekle çok korkmanın çarpımlarını alıyorum omuzlarıma, öyle yürünmüyor. çok fazla kavşak var diye düşünüyorum, yolun devamı görünmüyor. sürekli kafamın içinde bir silüet dönüyor, bu kadar hızlı dönmese keşke, başımı yakacak belli diyorum, durmuyor.