eskiyen eski

Boş vermişlikler tarafından boş verilmişlik noktasındayım. Herhangi bir sözlükte karşılığım yok, çalmaya korktuğum ve çalmaktan yorulduğum her kapıdan alacağım çok. Başımın gözümün sadakası olsun. Şu hayatta varlığını sürdüren toplu iğne başı dahil her şeyden vazgeçtim, senden başka her şeye karnım tok.

Sana ulaşmaya çalıştığım zamanlarda dağ delsem bu kadar yorulmazdım. Her çiçek, her saksıda açmazmış, sen benim saksım değilmişsin meğer, boşunaymış bunca solmalar, solup solup umutla yeniden açmalar boşunaymış, anladım. En son, ölen birine bir daha sarılamayacağımı anladığımda bu kadar ağırlaşmıştı adımlarım, üstelik bunu anladığımda ölene hiç sarılmamıştım. 

Başlayan her şeyin biteceği gerçeğini kabulleneli çok oldu. Başlar gibi yapıp beni bitirmelerinin günahı yine beni vurdu. Sırtın dünyanın başlangıç noktasıydı oysa, buradan geliyor demek ekşi tadı dünyanın. Bi' gün rüyamda hayatımdaki en güzel şeyi görmüştüm de hatırlayamamıştım, yemin ederim senin yüzün oydu. Sen "kısmet değilmiş"lerimin ilk baskısı, haberin yok, gözlerin delik deşik eden ok yağmuruydu.

Bunca yıl, bunca gün, bunca saat... Hiçbiri silemedi yaralarının izini. İyi, kötü ve en önemlisi sensiz tonla yaşanmışlık.. Hiçbiri unutturamadı uykumda tuttuğum elini. "Sevmedi beni ne yapayım?" farkındalığı, kabullenişi ve en acısı çaresizliği.. Hangi kırgınlık, hangi kızgınlık yarama dikiş olur ki? Her şeyi kendi kendime yaşadığım 4 metrekarelik bir odada hangi duvar benden daha çok yıkılır?

Gömdüğümü sandığım her şey tarafından yakın mesafeden vuruluyorum. Herhangi bir sevdada karşılığım yok, dokunmaya korktuğum ve dokunmaktan yorulduğum kalplere dargınlığım çok. Başımın gözümün sadakası olsun. Şu hayatta varlığını sürdüremeyen herkes canından vazgeçti, benim inatla senden başkasına öleceğim yok.

Sen bi tek bana yaşamadın, ne yapayım? Benim karnım hala senin nefesinden başka her şeye tok.