bir merak, hiç cevap

bi yere gidelim isterdim, dilini bilmediğimiz, kültürünü bilmediğimiz, sokaklarını bilmediğimiz. nasıl olsa anlaşırız biz. nasıl olsa en iyi ben anlarım seni, çünkü böyle demiştin, yalan olamazdı.

kafamda seninle birlikte yaşayacağımız bi dünya yaratmıştım, salaklığın güzelliğine bak. kimse kafasında senin için bi dünya yaratmaz, içine seni mutlu edecek şeyleri koymaz. kaybettiğin sevginin büyüklüğüne bak.

yürümeyi seçtin. çok güzel. çok güzel yürürsün sen, yürürken sırtından hayatın güzelliklerini okurdum. sahi hiç fırsatım olmadı sormaya, yüzünden okuyabildi mi o, hayatın güzelliklerini? hiç bana dönmediğinden bilmiyorum bunu.

merak ettiğim çok şeyler var bir çoğunu siktir edelim. bir tanesini etmeyelim. arkanda bıraktığın dağ gibi sevginin gölgesinde yaşamak nasıldı? yanmadın, yakamazlardı seni ama erittiler. kanmadın, ne yalana ne sevgiye ne nefrete. acımadın, acıttığın tırnak uçlarıma bile acımadın. bir tanesini siktir etmeyelim dedim; pişman mısın?

pişmanlık çok farklı bi hikayenin ana fikri olur çünkü. pişmanlık seni yakar, kanatır, acıtır. pişmanlık senin için bana sevgisizliği anlatan kitaplar yazdırır. pişman mısın?

geri dönmek istemezsin bilirim, zaten o köprülerin hepsini yaka yaka gittin. geri dönmeni istemem bilirsin, yaktığın köprülere attım bu kalbimi.

mutlu değilsin. bunu görüyorum. buna üzülmem artık. başka şeylere üzülürüm mesela montunun içine. montunun içinde kafamda yarattığım dünyaya dahil olmuştum ben de. bir kapı gibi düşün. bunu sen anlamazsın bunu başka herhangi biri anlamaz. anlamasınlar da zaten.

ben durmayı seçtim. çok güzel. çok güzel dururdum ben, sen görmedin. bir hayatın gidişini izledim sahilde bi bankta, sen gittikten sonra. sahi hiç fırsatım olmadı sormaya, dönüp bir kere bakmak istedin mi arkana?

bunun cevabını siktir edelim.