kendime mektup 2

vazgeçmenin sırası değil. tekrarla. vazgeçmenin sırası değil. vazgeçmenin sırası değil. vazgeçmenin sırası değil..

bir başlık ve bir boşluk

bu nasıl boşluk, bu nasıl duvarsız ve zamansız bi labirent, olmazlara çarpa çarpa kayboldum. kim bu "kim bilir"ler bilen bileni söylesin. hangi saat doğru ve hangi tarihte sıkıştım, o takvim yapraklarını ve paslı pusulaları atmayacaktım. yalan. benim hiç paslı pusulam olmadı. olmuş gibi yapmak en büyük hazinem ve en sevdiğim intihar şeklim. çok da lafı uzatmayacağım, bir şeyler oldu ve bir şekilde mahvoldum. vazgeçtim uzatacağım.

Beklemek Kanseri

Şimdi bir bilinmezliğin kıyısında, karanlığın en zifirisinde, bir noktaya odaklanıp ama herhangi bir noktaya çünkü önemli değil, biraz olsun bilmeyi umma vakti. Bazı şeyleri araştırarak öğrenemezsin, yaşaman gerek. O yüzden şimdi, bir gidişin, bir adım gerisinde, eşlik ve terkin o çirkin grisinde, senin için en iyi olanı yapmayı umma vakti.

Araf

Bir bulutun şekline anlam vermeye çalışırken her şeyi düşünebilir insan. Nasıl vurmuştun o parmağını sehpaya, acısı şimdi gibi aklına gelebilir. Nasıl vurulmuştun göğsünden, üstelik ortalanmadan, tam solundan, sabaha karşı bilmem kaçta, hava yeni yeni soğuyordu, yarası şimdi gibi sızlayabilir. Bir bulutta anlam ararken sen dikkat et, bulana kadar şekli değişebilir. Umudu da yağdırabilir bir bulut, çok da göz alıcı şekilde, geceye de küstürebilir, kusursuz bir burun siluetiyle. Bu yüzden çok kafamı kaldırmam bulut varsa gökyüzünde.