kendime mektup 2

vazgeçmenin sırası değil. tekrarla. vazgeçmenin sırası değil. vazgeçmenin sırası değil. vazgeçmenin sırası değil..

yer çekimsiz bi boşlukta toprak temasını kaybetmiş ayakların, son derece dolusun ve en son derece rahatsız. kendine aynı dili konuşacak kimseyi bulamadın. seni anlayacak kim varsa kendi yer çekimsizliğinde savrulmuş, ölüm uzağında kalmış. hayatındaki herkesi sokak lambaları gibi gerinde bıraktın. artık elin kimsenin tutma mesafesinde değil. artık elin bile sana ait hissetmiyor, sana ait hissetmeyen milyar şey gibi. işlerin buraya geleceğini hesap etme fırsatlarını görmezden geldiğin günlere yan. seni dinlerlerken anlatmadığın, anlatırlarken duymadığın zamanlarına yan. sana yanmaktan başka çare bırakmayan sevginle beraber cayır cayır yan. yapayalnızsın. sırılsıklam aşıklığından sen sorumlusun. seni buraya kimse getirmedi. seni buraya inandığın kalp bırakıp kaçtı. büyüklüğüne inandığın her şeye yan. eline geçen ne varsa kır, dök, parçala. eline değemeyecek her şey için otur güzelce ağla. doğarken de yalnız olduğunu hatırla ve başka hiçbi şey hatırlama, öldürür. sadece nefes almak yeterli yaşamaya, kalp çarpıntılarını unut, güzel hissettiğin her anı unut. göğüs kafesi sakince inip kalkarken, dinleyerek uyuduğun kalbi unut. tekrar et. seni buraya sen kendin getirdin ve kendinden vazgeçmenin sırası değil. vazgeçmenin sırası değil. vazgeçmenin sırası değil. vazgeçmenin sırası değil...