biraz solumdaki birikintinin üzerinde zıplayalım

uzun zamandır hiçbir şey yapmıyorum. duruyorum öyle. yürümüyorum bile gerekmedikçe. uyuduğum saatler uyanık olduklarımı çoktan geçti.

içimi oyuyorlar ben kabak mıyım?

adı seninle aynı olan bi sokak buldum başka bir şehirde.

mevzu kapandı, keşkeler yanımıza kâr.

söylenenleri unuttum da söylenmeyenleri unutamıyorum. içini okuyordum. içini çok sevdiğim bir romanın en güzel yeriymişcesine, okursam bitecek, okumazsam meraktan ölecekmişim hissiyle okuyordum. sen ayracı aldın gittin.

sen sarılıyorsun yaram sarılıyor

birbirimizin yaralarını saralım dedik, sonra zaten gideriz.

o öyle demiş o da öyle demiş yok şu böyle yapmış ama o öyle yapmazmış

her yiğidin farklı yoğurt yiyişi olduğuna inandınız da herkesin acısını farklı çektiğine mi inanmadınız?

bana mantıklı bir açıklama getir, mantıklı bir açıklamam yok.

bambaşka şehirlerde, çeke çeke kopartıp ayırdığın hayatlarımızı birbirinden çok alakasız bir paralellikte sürdürmeye çalışıyoruz. çalışıyorum.

şişedeki suyu döktüm çünkü beni kuruttu

her gün aynı şeyleri söylüyorum çünkü yeni şeyler olmuyor. kimse üzmek istemiyor ama herkes üzüyor. sizde de eminim ki böyledir durumlar.