birbirimizin yaralarını saralım dedik, sonra zaten gideriz.
kafamı duvara vura vura parçalamaya çalışırken geldi ve duvarla kafamın arasına elini koydu. kafamı vurmayı bıraktım çünkü eli acırdı.
"gel" dedi "her yerin kan içinde."
ona baktığımda farksızdı. çok derin yaralar almış iki insan birbirini mutlaka bulur. buluştuk.
onun çekim alanına girdiğimde kanamalarım duruyor, o benim çekim alanıma girdiğinde yaraları kabuk bağlıyor.
parmaklarımız birbirine sarıldığında kötü zamanlar bir bir siliniyor.
hayatımda gördüğüm en kaliteli yara bandı içimi sarıyor.
hiçbir doğruluğu yok ya da olan biten her şeyden daha doğru şuan yaptığımız. kim bilir? ben bilmem.
bütün yaralarımız iyileştiğinde belki sıra güzel bi hoşçakal'a gelir belki de hoşgeldin'e.
şimdilik misafiriz. ne güzel.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder