üstüme basıp geç be yâr

çok geçmeden fark edilen doğrular, mutluluğu ararken keşfettiğimiz kestirme yollar ve en son basamakta sorulan o can alıcı soru, dağ nerede?

yandı bitti kül oldu.

dağ gibi bir sevgi, sevgi gibi bi adam, boşlukla dolu ciğerler ve artık bırak gideyim diye bağıran bir kalp. hepsi sırasıyla yandı bitti kül oldu kutlayalım.

çok iç çekişlerim vardı önceleri şimdi iki göz dolması ve kedi gırıltısı aldı yerini. kocaman adamlar görüp en küçük karakterlisini seçtim kendime çünkü içim bulanık.

birinin acı çekmesini istiyorsanız siz çektirin. adalet de acı kadar kişisel artık.

asla emin olmadan vazgeçmeyin. tavsiye olarak. emin olduğunuzda 1 saniye bile düşünmeyin. tecrübe olarak. ve çekilecek bir acınız varsa bittiğini görene kadar çekin. özgürlük olarak.

bir veda ediş payı bırakın içinizde ve çok sinirlendiren yokuluşun yüzüne çarpar gibi 5 tonluk kapıyı öyle çarpın onun yüzüne. ya da sadece gidin. hangisi daha etkili henüz karar vermedim.

kova kova kum taşıyıp kendi içime diktiğim bu dağ beni bi zamanlar sola çekerdi hatırla. yerinde yeller estirdin bunu 2 duble fazla içip benim için de kutla.

içimde senden kalan kelimelerin dibini sıyırdım bu gece. ellerine sağlık ama biraz acı değil miydi sence de?

her şey gönlünce olsun isterdim tabi ki ama ikimiz de biliyoruz artık hiç mümkün değil o solundaki çöplükte.

şu saatten sonra kendine nasıl istiyorsan öyle bak.

bu da sonunda dümdüz oluşluk işte.