yaşamanın 5 şartı

bırak. ona sevinmiştin ama geçti, onu artık bırak. onu istemiştin, olmadı. istemeyi artık bırak. ona çok üzülmüştün ama sıra var, hadi artık onu da bırak ve yenisine geç. bunlara artık gülme, gülmeyi bırak. şunlara da amma ağladın yeter şimdi ağlamayı bırak. onu bekledin gelmedi, bırak. ona umutlandın, olmadı, bırak. elindeki her şeyi yavaş yavaş bırak. çünkü herkes iyi bildiği işi yapsın. sen bırak.

yeni kendime mektup

sen o köprüden geçmezdin, o kapıyı açmazdın, o şakaya gülmezdin, o sesi sevmez, kimseyi dinlemezdin. o lokmayı paylaşmazdın, o çiçeği sulamazdın, hiç aynaya bakmaz, kendinden hoşlanmazdın. sen o çocukla oynamazdın, güneş vuran odalarda durmazdın, hiç hayal kurmaz, yarından umutlanmazdın. o balkona çıkmazdın, yıldızları saymazdın, rüzgar esse küfreder, hiç pencere açmazdın.... 

kendime mektup 5

yaşıyorsun. yaşıyor olmanın tek önemli ayrıntısı henüz ölmemiş olman sanırım. bazı şeyler böyleymiş meğer.

Oh Be

saat 2:30 olmuş. zamanı takip etmeyi bıraktım, öğlen 1 olduğunda da şaşırıyorum artık gece 3'ü gördüğümde de. ben yatmak için hazırlanıyorum, içimde bir hareketlilik, içim toplanmış yine sana gelmeye çalışıyor. pılını pırtını toplayıp, beni günde 180 kez terk edip sana yerleşiyor. içim gidiyor. sana.

Covid-19

her şeyin çok güzel olduğu zamanlarda, çok güzel olan şeyleri sorgulamazsın. çok güzel her şey işte, öyle olmak zorundaymış gibi, çok güzel olmak her şeyin görevidir sonuçta. nasıl yedik tokadı ama.

Canımın içi

ney mümkün, ney hiç imkanlı değil, hangi yollar daha çiçekli, hangileri daha az çakıllı bilmiyorum.

Pencere Önü Çiçeği

seni gördüm. yüzlerce insan vardı etrafta, kimin gözü kime çarpıyodu bilmem.