Canımın içi

ney mümkün, ney hiç imkanlı değil, hangi yollar daha çiçekli, hangileri daha az çakıllı bilmiyorum.
kim gerçekten gülümsedi, kim içten sarıldı, kim yalansız bir iki cümle kurdu bana bilmiyorum. bilmiyorum yarın güneş camıma vurur mu, bacağıma bi kedi sevgiyle dolanır mı, senin yeşile çalan bal gözlerin bi daha kalbime damlar mı?

hayatta hiçbir şeyin belli ve kesin olmaması içinde oradan oraya çarpa çarpa akarken ben, sen beni sandalına aldın. dedin ki burayı sıkı sıkı tut, çok hırpalanmışsın, kafanı buramda dinlendir, ben gerisini hallederim.

biliyo musun halletmeyebilirsin.

o sandal alabora olabilir. ben burayı sıkı sıkı tutarım. kafamı gerekirse göğsüne çakarım. olabilir. hayat bu, bir daha durup da kuru bi yerde soluklanamayabiliriz, her yerimiz yara içinde kalabilir. çok yorulabiliriz, bıkabiliriz, sövebiliriz. olabilir. bunların hiçbirini halledemeyebilirsin. canımın içi bunların hiçbirini halledemeyebiliriz.

olsun.

sen nesin biliyo musun? "her şey çok güzel olacak" inancısın. her şey mümkün olabilir senin yanında. şimdi iyi olmayabilir, bir gün elbet iyi olacak umudusun. çok kaybımız olabilir ama biz kazanacak bir şeyler de mutlaka buluruz güvenisin. bütün iplerimiz dolanmışsa da biz bu yumakla bir şeyler yapabiliriz çözümüsün. bütün şüpheli sevgilerin kol gezdiği bu saçma sapan dünyada, sen şüphesiz, pırıl pırıl anne sevgisi kadar gerçeksin.

bütün çatılar tepemize yıkılabilir bir tanem, sen kendi başına benim dayalı döşeli evimsin.